 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
دلم براي باغچه مي سوزد كسی به فكر گل ها نیست كسی به فكر ماهی ها نیست كسی نمی خواهد باوركند كه باغچه دارد می میرد كه قلب باغچه در زیر آفتاب ورم كرده است كه ذهن باغچه دارد آرام آرام از خاطرات سبز تهی می شود و حس باغچه انگار چیزی مجردست كه در انزوای باغچه پوسیده ست حیاط خانه ی ما تنهاست حیاط خانه ی ما در انتظار بارش یك ابر ناشناس خمیازه میكشد و حوض خانه ی ما خالی است من از زمانی كه قلب خود را گم كرده است می ترسم من از تصور بیهودگی این همه دست و از تجسم بیگانگی این همه صورت می ترسم و فكر میكنم كه باغچه را میشود به بیمارستان برد من فكر میكنم ... من فكر میكنم ... من فكر میكنم ... و قلب باغچه در زیر آفتاب ورم كرده است و ذهن باغچه دارد آرام آرام از خاطرات سبز تهی میشود
|
 |
From 'I Pity the garden'